کشتار هدفمند کودکان بی‌گناه در سایه سکوت و انفعال سازمان‌های بین‌المللی ادامه دارد
کودک‌کشی راه و رسم صهیونیست‌ها
٣١ خردادماه احسان قاسمی، دانش‌آموز ۱۶ ساله، در جریان حمله هوایی اسرائیل به یک واحد مسکونی در منطقه سالاریه قم کشته شد. پیش‌تر نیز امیرعلی امینی، دانش‌آموز ۱۲ ساله و تکواندوکار، همراه با پدرش در حمله‌ای در خیابان محلاتی تهران جان‌باخته بود. همچنین در شهر نجف، فاطمه شریفی، دانش‌آموز پایه هفتم و مجتبی شریفی، دانش‌آموز دبستانی، از دیگر قربانیان کودک این حملات بودند.
طی روزهای اخیر در پی حملات گسترده اسرائیل به مناطق شهری، صدها تن کشته شدند که بخش قابل‌توجهی از آنان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. هرچند آمار دقیقی از شمار قربانیان دانش‌آموز در دست نیست، اما شواهد میدانی و گزارش‌های منابع محلی از تلفات سنگین در میان جمعیت غیرنظامی، به‌ویژه کودکان و نوجوانان، حکایت دارد. بر اساس کنوانسیون‌های بین‌المللی ازجمله کنوانسیون ژنو، حمله به اهداف غیرنظامی و کشتار کودکان در جریان درگیری‌های نظامی می‌تواند مصداق جنایت جنگی تلقی شود و مسئولیت کیفری برای عاملان آن در پی داشته باشد اما واقعیت این است که فاجعه ننگین انسانی کشتار هدفمند کودکان بی‌گناه در سایه سکوت و انفعال سازمان‌های بین‌المللی ادامه دارد.
رژیم اشغالگر علی‌رغم عضویت در کمیته حقوق کودک سازمان ملل، هیچ‌کدام از مواد کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد را رعایت نمی‌کند. از سوی دیگر جهان هنوز توهم «دموکراسی» را زمزمه می‌کند، از «حقوق بشر» دم می‌زند و با خجالت محکوم می‌کند... و بعد در خوابی سنگین فرو می‌رود.
کودکان ایران، غزه و لبنان قربانی قساوت رژیم صهیونیستی شده‌اند
کودک‌کشی راه و رسم صهیونیست‌هاست و پیش از آنکه در حملات متجاوزانه رژیم جانی و جعلی صهیونیستی، کودکان ایرانی جانشان را از دست بدهند، کودکانی از غزه و لبنان قربانی قساوت این رژیم سفاک شده‌اند. کودکان فلسطینی به دلیل حملات رژیم صهیونیستی از ٧ اکتبر ٢٠٢٣ تاکنون در شرایطی غیرانسانی و خارج از قواعد سازمان‌ها و پروتکل‌های بین‌المللی که باهدف حمایت از حقوق کودکان تشکیل شده است، قرار‌گرفته‌اند. به‌طوری‌که از ابتدای حملات رژیم صهیونیستی تاکنون، بیش از ١۵ هزار کودک در فلسطین به شهادت رسیده‌اند، بیش از ١٢٣٢٠ کودک مجروح شده و درکل باید اشاره کرد کودکان ٤٤ درصد قربانیان جنگ را تشکیل می‌دهند.
بنا بر اذعان مقامات حقوق بشری، جنگ رژیم صهیونیستی در غزه را باید جنگ علیه کودکان دانست، چراکه تعداد کودکانی که تنها در ٤ ماه در غزه جان خود را ازدست‌داده‌اند، از همه کودکانی که در خلال ٤ سال در همه درگیری‌های جهان جان باخته‌اند، بیشتر است.
از سوی دیگر در شرایطی که کودکان غزه، بزرگ‌ترین قربانی جنایات وحشیانه رژیم اشغالگر غزه هستند، با تداوم جنگ، مدت‌هاست که سطح جدیدی از درگیری و اقدامات ضدبشری و غیرانسانی، علیه کودکان فلسطینی شکل گرفته است.
به‌طوری‌که حملات رژیم صهیونیستی به جنوب غزه، این منطقه را هم درگیر کشتار کرده و هم حق دستیابی کودکان فلسطینی به حقوق بنیادین و اساسی خود را به دلیل خطرات ناشی از قحطی و گرسنگی، بیماری و محرومیت از دسترسی به کمک‌های پزشکی و دارویی به خطر انداخته است.
بنابر اذعان مقامات صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف)، وضعیت جاری برای کودکان فاجعه‌آور است و بیشتر کودکان زیر پنج سال در غزه روزهایی را بدون خوردن حتی یک وعده غذایی سپری می‌کنند و بسیاری از کودکان در غزه قربانی سوءتغذیه شده‌اند.
اقدامات ضدبشری رژیم صهیونیستی علیه کودکان فلسطینی در بدترین شکل ممکن رخ می‌دهد، درحالی‌که طبق اصول حقوق بین‌الملل بشردوستانه و قواعد حاکم بر زمان جنگ، اصل تفکیک میان نظامیان و غیرنظامیان که به‌عنوان یک اصل حیاتی و بنیادین تلقی شده است، باید در مخاصمات مسلحانه موردتوجه قرار گیرد.
عدم رعایت مواد کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد
علاوه بر این، حقوق بین‌الملل نیز به‌طور مشخص در مواد (٤٨) و بند‌های ٢ مواد (۵١) و (۵٢) پروتکل‌های اول الحاقی (١٩٧٧) به کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو که ناظر بر مخاصمات مسلحانه بین‌المللی است، به آن اشاره کرده است اما رژیم صهیونیستی به‌طور هدفمند در حال ارتکاب نقض جدی و مستمر تمام حقوق و قواعد بین‌المللی است. عطیه قشونی،کارشناس ارشد علوم سیاسی دراین‌باره نوشته است: «نکته قابل‌توجه آنکه، فاجعه ننگین انسانی کشتار هدفمند کودکان بی‌گناه غزه در سایه سکوت و انفعال سازمان‌های بین‌المللی در حال افزایش است و شاهد فاجعه‌ای همه‌جانبه علیه کودکان فلسطینی هستیم.
رژیم اشغالگر علی‌رغم عضویت در کمیته حقوق کودک سازمان ملل، هیچ‌کدام از مواد کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد را رعایت نکرده است، ازاین‌رو، کمیته حقوق کودک ملل متحد می‌تواند طبق ماده (٤۵) این کنوانسیون، درخواست رسیدگی به وضعیت کودکان در سرزمین‌های اشغالی فلسطین را در مجمع عمومی ملل متحد مطرح کند. همچنین دربند (پ) ماده (٤۵) این کنوانسیون آمده است که دبیرکل نیز می‌تواند درخواست کند تا موضوعات خاص ازجمله وضعیت کودکان موردتوجه قرار گیرد و رژیم اشغالگر به‌عنوان یکی از اعضای کنوانسیون حقوق کودک و ناقض حقوق کودکان در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، موظف است به تعهدات خود ذیل این کنوانسیون جهت حمایت و تضمین حقوق کودکان در غزه عمل کند که در سایه انفعال و سکوت مجامع بین‌المللی این مسئله به حاشیه رانده شده است.»
اقدامات روا داشته توسط اسرائیل به کودکان تماما نقض کلیه‌ی قواعد حقوق بین‌الملل بشردوستانه و حقوق بشر است. هم‌اکنون شرایط کودکان، روایتی تلخ و تکان‌دهنده است که باید تدبیری جدی از طرف دولت‌های طرف مخاصمه و جامعه‌ی جهانی علی‌الخصوص سازمان ملل متحد صورت گیرد.
آنچه این روزها در عرصه بین‌المللی نسبت به مسئله نقض حقوق کودکان توسط رژیم اشغالگر مشاهده می‌شود، عدم انجام اقدام مؤثر و فوری در راستای احقاق حقوق کودکان است. درحالی‌که سازمان ملل بنا بر اهداف و مأموریت خود موظف است نسبت به اجرای تعهدات کنوانسیون، نه در حد تعارف، بلکه به‌طورجدی اقدام نماید و به‌طور مشخص به رژیم صهیونیستی برای توقف خشونت علیه کودکان فشار بیاورد. این روزها افکار عمومی جهانی در مورد حملات رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین و ایران، موجی از محکومیت تجاوزگری رژیم اشغالگر را به راه‌انداخته و اقدامات جنایتکارانه رژیم اشغالگر را محکوم می‌کند اما سازمان‌های بین‌المللی در برابر کشتار بی‌رحمانه زنان و کودکان در غزه و ایران سکوت کرده و تنها به صدور بیانیه اکتفا می‌کنند!
با توجه به اقدامات رژیم اشغالگر صهیونیستی از سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی مانند سازمان بهداشت جهانی انتظار می‌رود که اقدامات این رژیم را محکوم کند. بااین‌حال متأسفانه، حمایت‌های جهان غرب از رژیم خبیث صهیونی موجب سلب آزاداندیشی از سازمان‌های بین‌المللی شده و این موضوع به آن‌ها اجازه نمی‌دهد که به وظایف خود عمل کنند.
امنیت از چشمان کودکان ربوده شده است
سمیه کارگر، مدرس و پژوهشگر حقوق بین‌الملل کودکان با اشاره به حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به ایران می‌گوید: «این روزها مادران، مات و مبهوت به تکه‌های اسباب‌بازی‌هایی نگاه می‌کنند که تا چندی پیش کودکشان را سرگرم می‌کرد اما اکنون خبری از سرگرمی نیست و صدای مهیب انفجار است که در سکوت سنگین شب در خیابان‌های مناطق جنگی به گوش می‌رسد. پدران و مادران بسیاری این روزها کودکان غرق در خون خود را به آغوش می‌کشند و هراسان تلاش می‌کنند خود را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی برسانند، یا تقلا می‌کنند تا نیرو‌های امدادی حاضر در محل به دادشان برسند و فرزندشان کمتر رنج بکشد، یا شاید امیدی به زنده‌ماندنش باشد. این گوشه‌ای از جنایات رژیم سفاک صهیونیستی است که در چند روز گذشته بر کشور ما آوار شده است، متأسفانه کودکان بی‌گناه قربانی قساوت این رژیم کودک‌کش شده‌اند، مرگ این کودکان نه‌فقط یک تراژدی انسانی، که زخم عمیقی است بر وجدان جهانی که در برابر رنج بی‌گناهان همچنان خاموش مانده است، جهان باید بداند که کودک جغرافیا ندارد، دشمنی نمی‌شناسد، کودک فقط می‌خواهد بازی کند، بخندد و زندگی کند، وقتی نتواند، این ما هستیم که مرده‌ایم.»
سکوت در برابر کودک کشی، فاجعه است
این پژوهشگر حقوق بین‌الملل کودکان عنوان می‌کند: «هر سکوتِ امروز، همدستی با جنایت است. هر جامعه‌ای که به بی‌تفاوتی خو گرفته، هر وجدانی که بی‌طرفی برگزیده، هر دستی که برای اعتراض بلند نشده، همگی آجر بر دیوار بی‌شرمی است. سکوت در برابر کودک کشی، فاجعه است. هر کودکی که توسط رژیم صهیونیستی در غزه و ایران می‌میرد، تنها نمی‌میرد. هر موشکی که در این مناطق فرود می‌آید، تکه‌ای از انسانیت ما را با خود می‌برد و هر کودکی که دفن می‌شود، وجدان جهانی را با خود به گور می‌سپارد. در این میان «حقوق بشر»، عبارتی تزئینی است که سفاکان در کنفرانس‌ها بیهوده بر طبل آن می‌کوبند. در این سیستم آب و غذا به ابزار مجازات جمعی و نسل‌کشی خاموش در غزه بدل می‌شود. خوردن و آشامیدن در چنین شرایطی نه به‌عنوان حق حیات بلکه به‌عنوان ابزاری استراتژیک و سلاحی کشنده در خدمت به سیستم عمل می‌کند. نیازهای اولیه حیات بشری به عامل فشار در معادلات بین‌المللی تبدیل شده و زندگی را به گروگان گرفته است و گرسنگی کودکان، «ابزار دیپلماسی» خوانده می‌شود. خواب‌های کودکان غزه سال‌هاست که طعم نان و رنگ مرگ دارد. مرگی که بمب‌های آمریکایی/اسرائیلی، میانشان سهمیه‌بندی نمی‌کنند، اما نان را با حساب‌وکتاب مرگ تقسیم می‌کنند. این همان جهنمی است که ترامپ روزی گفت: «جهنمی در راه است»... اما، جهنم واقعی این سیستم سرمایه‌داری امپریالیستی است که چنین فاجعه‌ای را رقم می‌زند. دیر زمانی است که جهنم نه تنها در غزه بلکه در جهان، ساکن شده، هر روز در غزه، آتشش شعله‌ورتر می‌شود و دندان‌هایش را به کودکانی نشان می‌دهد که نمی‌دانند هم‌بازی بعدی‌شان عروسک خواهد بود یا ترکش و متأسفانه امنیت از چشمان کودکان ربوده شده است.»
منطق بیمار سیستم امپریالیستی
کارگر خاطرنشان می‌کند: «وقتی اسرائیل با حمایت بی‌قیدوشرط آمریکا، بیمارستان‌ها را هدف می‌گیرد، پیامی واضح می‌فرستد: «ما، خود قانونیم!». قوانینی که در آن کودکان نه به‌عنوان انسان، که به‌عنوان «خسارات جانبی» طبقه‌بندی می‌شوند. این همان منطق بیمار سیستم امپریالیستی است که انسان را در ترازوی سود و قدرت می‌سنجد. اما این جنایت در یک بستر بزرگ روی می‌دهد. امروز، سیستم با بحران عظیمی مواجه شده است که همین نسل‌کشی هم تبارزی از آن است؛ لاشخورهای این سیستم به جان هم افتاده‌اند و در جنگ باز تقسیم جهان و بازسازی توازن قدرت در سطح جهان دستشان را بر گلوی یکدیگر می‌فشارند و اجبارها و تأثیرات این زورآزمایی، زندگی مردم را بیشتر و شدیدتر قربانی می‌کند. آمریکا نیاز دارد امپراتوری و سرکردگی خود بر زنجیره جهانی ستم و استثمار را حفظ کند. خاورمیانه یکی از آن نقاط مهم تعیین تکلیف امپریالیست‌هاست. آمریکا برای حفظ و تقویت جایگاه خود باید نظم حاکم بر خاورمیانه را به نفع خود بازآرایی کند. پاسخ به این ضرورت است که به چنین جنایاتی می‌انجامد.»
بدون تردید در جهانی که ارزش‌ها و اخلاقیات در آن مبتنی بر استثمار و ستمگری است، نهادهای سازمان ملل و حقوق بشری‌اش هم بی‌مصرف و ناکارآمد هستند اما باید در نظر داشت که ترومای ناشی از جنگ برای کودکان تا نسل‌ها می‌تواند ادامه یابد؛ کودکان امیدهای فردای جهان هستند و دولت‌ها با همکاری یکدیگر می‌توانند آینده بهتری برای هرکودکی که در جنگ و بحران زندگی می‌کند بسازند. این کودکان امروز هستند که جنگ، همه جوانب حال و آینده زندگی آنان را تهدید می‌کند...