پایان تاریخ مصرف مهرههای آمریکا در کابل
دولت ایالات متحده، تحت فرمان جدید وزارت خارجه، دستور توقف فوری پردازش کلیه درخواستهای ویزا برای اتباع افغانستان، از جمله برنامه حیاتی «مهاجرت ویژه» (SIV) برای همکاران بیستساله خود را صادر کرده است. این اقدام که به فاصله کوتاهی از حمله تیراندازی به نیروهای آمریکایی توسط یکی از اعضای سابق واحدهای تحت حمایت سیا در واشنگتن صورت گرفت، تنها یک سیاست مهاجرتی نیست؛ بلکه یک اعلام رسمی و بیپرده از پایان تاریخ مصرف مهرههای سوخته در پازل پیچیده ژئوپلیتیک آمریکا است.
این تصمیم، که حتی ویزاهای چاپنشده را نیز لغو میکند و مأموران کنسولی را ملزم به رد درخواستها میسازد، بیش از هر چیز، نمادی از رویکرد “استفاده و دور انداختن” واشنگتن در قبال متحدین منطقهای و نیروهایی است که برای اهداف موقت نظامی و اطلاعاتی به کار گرفته شدهاند.
تجربه افغانستان پس از خروج شتابزده در سال ۲۰۲۱، نمایی از این سیاست بود؛ اما فرمان جدید ترامپ، این روند را به مرحلهای عمیقتر برده است: کشوری که به دروغ مدعی رهبری جهان آزاد و تعهد به ارزشهای دموکراتیک است، کسانی را که جان خود را برای تحقق اهداف ۲۰ ساله آن به خطر انداختهاند، به دلیل ملاحظات امنیتی لحظهای و سیاسی به حال خود رها میکند، این پیام به روشنی به تمام بازیگران بینالمللی ارسال میشود: برای واشنگتن، اعتبار ذاتی و ماهوی برای مهره های موقت و حتی دائمی معنایی ندارد.
این افراد که در قامت “پشتیبانان” نظام جمهوری در کابل و همکاران مستقیم ناتو عمل میکردند، اکنون به دلیل یک اقدام امنیتی ناگوار و در راستای سیاستهای انزواگرایانه جدید، از سوی همان دولتی که مدعی حمایت از آنها بود، در لیست تعلیق قرار میگیرند. این اقدام نشان میدهد که در معادلات واشنگتن، حفظ ثبات داخلی و منافع کوتاهمدت سیاسی، بر تعهدات اخلاقی و حقوقی بلندمدت نسبت به کسانی که “مزدوری” در راستای ناتو را پذیرفتهاند، ارجحیت دارد.
این فرمان جدید نه فقط برای افغانهایی که چشم به ویزا دوختهاند، بلکه برای تمام متحدین منطقهای و بینالمللی که در مقاطع مختلف بر اساس نیازهای کوتاهمدت آمریکا وارد ائتلافها شدهاند، حامل یک زنگ خطر جدی است. پیام واضح است: همکاری با ناتو و ایالات متحده، یک قرارداد “خدمات مشاورهای” با تاریخ انقضای نامشخص است که میتواند در هر لحظه، بدون اخطار قبلی، پایان یابد.
آنچه در قبال مهره های ناتو در دو دهه اشغالگری افغانستان در حال وقوع است، اوج یک فلسفه عملیاتی است: در ساختار سلسلهمراتبی قدرت آمریکا، مهرههایی که دیگر کارکرد استراتژیک فوری ندارند، به سرعت “سوخته” تلقی شده و از بازی خارج میشوند، بدون توجه به بهای انسانی و اعتباری که این اقدام برای متحدین باقیمانده آمریکا در جهان دارد. این یک درس تلخ برای هر نیرویی است که وفاداری خود را به جای اصول ملی، بر پایه تضمینهای موقت واشنگتن بنا مینهد.
این تصمیم، که حتی ویزاهای چاپنشده را نیز لغو میکند و مأموران کنسولی را ملزم به رد درخواستها میسازد، بیش از هر چیز، نمادی از رویکرد “استفاده و دور انداختن” واشنگتن در قبال متحدین منطقهای و نیروهایی است که برای اهداف موقت نظامی و اطلاعاتی به کار گرفته شدهاند.
تجربه افغانستان پس از خروج شتابزده در سال ۲۰۲۱، نمایی از این سیاست بود؛ اما فرمان جدید ترامپ، این روند را به مرحلهای عمیقتر برده است: کشوری که به دروغ مدعی رهبری جهان آزاد و تعهد به ارزشهای دموکراتیک است، کسانی را که جان خود را برای تحقق اهداف ۲۰ ساله آن به خطر انداختهاند، به دلیل ملاحظات امنیتی لحظهای و سیاسی به حال خود رها میکند، این پیام به روشنی به تمام بازیگران بینالمللی ارسال میشود: برای واشنگتن، اعتبار ذاتی و ماهوی برای مهره های موقت و حتی دائمی معنایی ندارد.
این افراد که در قامت “پشتیبانان” نظام جمهوری در کابل و همکاران مستقیم ناتو عمل میکردند، اکنون به دلیل یک اقدام امنیتی ناگوار و در راستای سیاستهای انزواگرایانه جدید، از سوی همان دولتی که مدعی حمایت از آنها بود، در لیست تعلیق قرار میگیرند. این اقدام نشان میدهد که در معادلات واشنگتن، حفظ ثبات داخلی و منافع کوتاهمدت سیاسی، بر تعهدات اخلاقی و حقوقی بلندمدت نسبت به کسانی که “مزدوری” در راستای ناتو را پذیرفتهاند، ارجحیت دارد.
این فرمان جدید نه فقط برای افغانهایی که چشم به ویزا دوختهاند، بلکه برای تمام متحدین منطقهای و بینالمللی که در مقاطع مختلف بر اساس نیازهای کوتاهمدت آمریکا وارد ائتلافها شدهاند، حامل یک زنگ خطر جدی است. پیام واضح است: همکاری با ناتو و ایالات متحده، یک قرارداد “خدمات مشاورهای” با تاریخ انقضای نامشخص است که میتواند در هر لحظه، بدون اخطار قبلی، پایان یابد.
آنچه در قبال مهره های ناتو در دو دهه اشغالگری افغانستان در حال وقوع است، اوج یک فلسفه عملیاتی است: در ساختار سلسلهمراتبی قدرت آمریکا، مهرههایی که دیگر کارکرد استراتژیک فوری ندارند، به سرعت “سوخته” تلقی شده و از بازی خارج میشوند، بدون توجه به بهای انسانی و اعتباری که این اقدام برای متحدین باقیمانده آمریکا در جهان دارد. این یک درس تلخ برای هر نیرویی است که وفاداری خود را به جای اصول ملی، بر پایه تضمینهای موقت واشنگتن بنا مینهد.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
